Motywacja, emocje i tożsamość językowa – jak wspierać rozwój ucznia (i swój własny)

Szkolenie koncentruje się na psychologicznych i społecznych aspektach uczenia się języka – motywacji, emocjach, poczuciu kompetencji i tożsamości językowej. Wychodząc od koncepcji Affective Filter Krashena oraz Self-Determination Theory uczestnicy poznają, jak czynniki emocjonalne i relacyjne wpływają na proces przyswajania języka. Analizie poddane zostaną sposoby budowania motywacji wewnętrznej poprzez autonomię, poczucie sprawstwa i relacje, a także strategie nauczycielskie obniżające lęk komunikacyjny i wzmacniające zaufanie w klasie.

Szczególna uwaga zostanie poświęcona stylowi korygowania błędów i jego roli w utrzymaniu motywacji uczniów. Korekta językowa będzie tu rozpatrywana jako forma informacji zwrotnej o charakterze relacyjnym, nie kontrolnym. Uczestnicy nauczą się, jak unikać reakcji blokujących (nadmierne poprawianie, przerywanie wypowiedzi) i jak stosować tzw. feedback wspierający: delikatny, refleksyjny, oparty na zaufaniu i empatii. Dzięki temu uczniowie zaczynają postrzegać błędy jako naturalny etap nauki, a nie porażkę.

Część warsztatowa obejmuje pracę nad "mapą tożsamości językowej ucznia", analizę typowych sytuacji komunikacyjnych w klasie oraz refleksję nad rolą nauczyciela jako uczestnika i modela procesu uczenia się. Uczestnicy stworzą również krótki plan własnego rozwoju językowego i motywacyjnego.

Po ukończeniu szkolenia uczestnik/uczestniczka:

• opisuje mechanizmy motywacyjne według Self-Determination Theory (autonomia, kompetencja, relacja) i wyjaśnia ich wpływ na przyswajanie języka;
• analizuje wpływ stylu korekty błędów na motywację wewnętrzną i poczucie kompetencji ucznia;
• stosuje zasady konstruktywnego, empatycznego feedbacku, który wzmacnia relację nauczyciel–uczeń i obniża lęk komunikacyjny;
• interpretuje zjawisko tożsamości językowej jako części rozwoju osobistego i społecznego ucznia;
• projektuje działania dydaktyczne wspierające rozwój językowej tożsamości ucznia (np. autorefleksja, praca z emocjami, komunikacja w autentycznych sytuacjach);
• opracowuje osobisty plan samorozwoju językowego i refleksji pedagogicznej.

• umiejętność świadomego wspierania motywacji uczniów poprzez klimat klasy, relację i styl korekty błędów;
• wzrost kompetencji interpersonalnych i emocjonalnych nauczyciela – jako facylitatora procesu przyswajania, nie tylko przekaziciela wiedzy;
• lepsze rozumienie związków między błędem, emocją i tożsamością językową ucznia;
• rozwój kultury refleksyjnego uczenia się i nauczania – nauczyciel jako uczący się, wspierający innych w procesie samorozwoju;
• konkretne narzędzia: karta „Mapa tożsamości językowej ucznia”, arkusz „Plan językowego samorozwoju”, zestaw pytań refleksyjnych o feedback.