Jak uczymy się języka - mózg, emocje i komunikacja wielozmysłowa

Szkolenie poświęcone jest neurokognitywnym i psychologicznym mechanizmom uczenia się języka. Uczestnicy poznają, jak mózg przetwarza, zapamiętuje i automatyzuje język oraz jak język jest przyswajany, a nie tylko nauczany, zgodnie z teorią S. Krashena (1982). Omówione zostaną kluczowe procesy - uwaga, pamięć robocza, konsolidacja, automatyzacja - oraz znaczenie emocji i motywacji w kodowaniu informacji.

Ważnym elementem szkolenia jest refleksja nad rolą błędu w procesie przyswajania języka. Z perspektywy Monitor Hypothesis Krashena nadmierne skupienie na poprawności uruchamia mechanizmy kontrolne, które hamują spontaniczność, natomiast błąd jest niezbędnym sygnałem uczenia się (Deahene, 2020) - uruchamiającym korekcyjne procesy mózgowe. Uczestnicy poznają strategie korygowania błędów, które nie podnoszą filtra afektywnego, lecz wspierają samoświadomość i rozwój ucznia: reformulację (recasting), korektę opóźnioną, sygnały niewerbalne (gest, mimika, kontakt wzrokowy).

Szkolenie ma charakter interaktywny – obejmuje mini-wykład, ćwiczenia w parach i mikro-warsztat, w którym uczestnicy projektują własne zadania lekcyjne z elementami gestu, ruchu i emocji. Omówiona zostanie także rola komunikacji niewerbalnej i gestów w przyswajaniu języka (Goldin-Meadow, 2014), które wspierają rozumienie i utrwalanie znaczeń poprzez aktywizację tych samych obszarów mózgu, które przetwarzają język.

Po ukończeniu szkolenia uczestnik/uczestniczka:

• wyjaśnia pięć hipotez Krashena oraz znaczenie pojęcia zrozumiałego inputu (i + 1) w procesie przyswajania języka;
• charakteryzuje mechanizmy uczenia się języka z perspektywy neurokognitywnej (Dehaene: uwaga, powtarzanie, konsolidacja, automatyzacja);
• rozpoznaje i interpretuje różne typy błędów językowych, traktując je jako naturalny sygnał uczenia się, a nie deficyt;
• dobiera adekwatne strategie korekty błędów (recasting, self-correction, feedback opóźniony) z uwzględnieniem emocji ucznia i obciążenia poznawczego;
• projektuje krótkie zadania dydaktyczne wspierające przyswajanie języka poprzez zrozumiały input, gest, wizualizację i ruch;
• stosuje metody obniżania filtra afektywnego w praktyce klasowej (klimat emocjonalny, humor, komunikacja niewerbalna).

• zrozumienie, jak działają mózg i emocje w procesie przyswajania języka oraz jak przełożyć tę wiedzę na projektowanie lekcji;
• rozwinięcie kompetencji w zakresie korygowania błędów w sposób wspierający, który nie hamuje komunikacji;
• gotowe narzędzia: lista strategii "feedbacku niskiego napięcia", mini-checklista "lekcji przyjaznej mózgowi" oraz arkusz planowania zadań opartych na inputcie i gestach;
• wzrost świadomości roli emocji, bezpieczeństwa i ruchu w uczeniu się - także w samorozwoju nauczyciela.